Pentos

Ze wszystkich Wolnych Miast Pentos jest położone najbliżej Królewskiej Przystani i statki kupieckie wędrują między tymi miastami niemal codziennie. Założone przez Valyrian jako placówka handlowa, wkrótce podporządkowało sobie otaczające je obszary od Aksamitnych Wzgórz i Małej Rhoyne aż do morza, w tym niemal całe terytorium dawnego królestwa Andalos, starożytnej ojczyzny Andalów. Pierwsi Pentoshijczycy byli kupcami, żeglarzami oraz rolnikami, i tylko niewielu z nich mogło się pochwalić szlacheckim pochodzeniem. Dlatego też nie strzegli aż tak pilnie czystości swej valyriańskiej krwi i chętniej krzyżowali się z pierwotnymi  mieszkańcami swych ziem. W rezultacie ludzie z Pentos mają w swych żyłach sporą domieszkę andalskiej krwi. Mimo to pentoshijskie zwyczaje ogromnie się różnią od panujących w Siedmiu Królestwach. Pentos uważa się za córkę Valyrii. W odległych czasach miastem rządził szlachetnie urodzony książę, wybierany spośród mężczyzn z tak zwanych czterdziestu rodzin. Raz wybrany, książę Pentos władał dożywotnio, a po jego śmierci wybierano następnego, niemal zawsze pochodzącego z innej rodziny. Z upływem stuleci władza księcia nieustannie słabła, a wpływy wybierających go magistrów rosły. Aktualnie rządy w mieście sprawuje rada magistrów, a władza księcia ma niemal czysto ceremonialny charakter. Przewodniczy on ucztom oraz balom i jest noszony w zdobnej lektyce pod eskortą strażników. Co rok musi on rozprawiczyć dziewicę morza i dziewicę pól. Ten starożytny rytuał ma zapewnić miastu dobrobyt na lądzie i morzu. Jeśli jednak nadejdzie klęska głodu lub zdarzy się przegrana wojna, księciu podrzyna się gardło dla przebłagania bogów, a magistrowie w jego miejsce wybierają następnego. Przez większą część historii Pentos w mieście praktykowano niewolnictwo; statki tego miasta odgrywały poważną rolę w handlu żywym towarem. Przed kilkoma stuleciami owa praktyka wciągnęła jednak Pentos w konflikt z sąsiadującym z nim od północy Braavos. W ciągu dwóch ostatnich stuleci oba miasta stoczyły ze sobą sześć wojen z tego powodu. Cztery z tych wojen skończyły się triumfem Braavosów i kapitulacją Pentoshijczyków. Ostatnia z nich miała przebieg tak fatalny dla Pentos, że w ciągu jednego roku wybrano i złożono w ofierze aż czterech książąt. Pentos podpisało w końcu traktat pokojowy, zmuszający je do pewnych ustępstw - zwłaszcza do zniesienia niewolnictwa i wycofania się z handlu niewolnikami. Warunki traktatu po dziś dzień pozostają w Pentos prawem. Pomimo to wiele pentoshijskich statków omija zakaz handlu niewolnikami, a mieście żyją dziesiątki tysięcy sług, którzy są niewolnikami we wszystkim oprócz nazwy. Kolejny warunek traktatu pokojowego między Braavos a Pentos pozwala Pentoshijczykom posiadać najwyżej dwadzieścia okrętów wojennych i zabrania im korzystania z usług najemników, zawierania kontraktów z wolnymi kompaniami oraz utrzymywania jakiejkolwiek armii poza strażą miejską. Dlatego, mimo potężnych murów, Pentos uważa się za najbardziej bezbronne z Wolnych Miast. Z tego powodu magistrzy zajmują umiarkowane stanowisko nie tylko w stosunkach z innymi Wolnymi Miastami, lecz również z dothrackimi władcami koni. Starają się utrzymać kruchą przyjaźń z całym szeregiem silnych khalów, obsypując ich hojnymi darami i skrzyniami złota.