Za nami drugi odcinek tego sezonu, przechodzimy więc do jego omówienia.

Smocza skała

Na początku odcinka Daenerys rozlicza Varysa z jego przeszłości. Każe mu złożyć przysięgę wobec niej, co Pająk następnie robi. Na Smoczą Skałę przybywa także Melisandre, która przypomina Matce Smoków proroctwo na temat Azora Ahai. Przepowiednia spisana jest w języku valyriańskim, gdzie słowo “książę” może oznaczać zarówno mężczyznę, jak i kobietę, co sugeruje, że treść może odnosić się także do Matki Smoków. Melisandre mówi również, że ważną rolę do odegrania ma także Jon Snow i podpowiada Daenerys, że powinna się z nim spotkać. Tyrionowi podoba się ten pomysł i jako namiestnik królowej przekonuje ją do tego.

Na naradzie przy Malowanym Stole dochodzi do różnicy zdań między Daenerys a jej doradcami. Po burzliwej dyskusji postanawiają, że siły Dorne i Tyrellów rozpoczną oblężenie Królewskiej Przystani, natomiast Nieskalani zaatakują Casterly Rock. Wszystkie strony zgadzają się na to, dlatego zaraz po naradzie z pomocą floty Yary i Theona Dornijczycy płyną do Słonecznej Włóczni. Mimo to Olenna po cichu doradza Daenerys bycie smokiem, czyli bardziej agresywną taktykę. Missandei żegna się z Szarym Robakiem przed jego podróżą. Dochodzi do ich zbliżenia.

Królewska Przystań

Cersei szuka kolejnych sprzymierzeńców i wzywa do stolicy Randylla Tarly`ego, który przysiągł wierność Tyrellom. Królowa przywołuje obraz Szalonego Króla, by zniechęcić wszystkich do poparcia jego córki. Cersei zapewnia, że Daenerys jest taka sama, jak Aerys. Ojciec Sama przybył do Królewskiej Przystani z drugim ze swoich synów – Dickonem, granym przez Toma Hoppera. Zatrudnienie takiego aktora wskazuje na to, że jego postać będzie miała większą rolę w tym sezonie (chociaż niekoniecznie musi tak być, w końcu to “Gra o tron”). Nie do końca przekonany słowami Cersei, Randyll Tarly postanawia porozmawiać o sytuacji z Jaimem. Królobójca namawia go do współpracy, kusząc urzędem Namiestnika Południa po wygranej wojnie, a także wspomina, że tylko Randyll Tarly był w stanie wygrać bitwę z Robertem w trakcie jego rebelii. Rzeczywiście miało to miejsce – jedyną przegraną bitwą Baratheona, kiedy ten walczył o Żelazny Tron, była walka pod Ashford, gdzie został raniony i musiał się wycofać. Randyll pozornie zgadza się z Jaimem, jednak nie do końca wiemy, czy Lannisterowie mogą liczyć na jego pełne zaufanie.

Cersei i Qyburn schodzą do podziemi, w których Robert Baratheon umieścił smocze czaszki (poprzednio znajdujące się w sali tronowej). Qyburn prezentuje królowej balistę, która w jego przekonaniu będzie w stanie zabić smoki Daenerys.

Winterfell

Do siedziby rodu Starków docierają dwa listy. Jeden z nich przynosi wieści od Sama o złożach obsydianu pod Smoczą Skałą, a drugi z nich jest wezwaniem od Tyriona, by Jon stawił się przed Daenerys i uznał ją za królową. Podczas kolejnej narady w Winterfell Król Północy przedstawia te informacje wszystkim, co prowadzi do następnego sporu. Pomysł odwiedzenia Matki Smoków przez Snowa nie podoba się Yohnowi Royce`owi, który reprezentuje siły Doliny. Aprobaty nie wyrażają także przedstawiciele rodów na Północy – Lord Glover i Lyanna Mormont. Przeciwna decyzji Jona jest także Sansa, która już w poprzednim epizodzie oponowała wobec pomysłów króla. Jon nie ugina się i razem z Davosem postanawiają wyruszyć na Smoczą Skałę.

Decyzja Snowa jest oparta na tym, że ufa on Tyrionowi, a także wie, że ma za małe siły, by samodzielnie zmierzyć się z białymi wędrowcami – szuka więc sprzymierzeńców. Przed wyjazdem mianuje Sansę swoją zastępczynią, a później schodzi do krypt Winterfell. Tam spotyka Litllefingera, który oznajmia mu, że kocha jego siostrę. Jon reaguje na te słowa bardzo gwałtownie, dusząc go i grożąc, że jeśli kiedykolwiek Baelish dotknie Sansę, to spotka go śmierć. Posunięcie Jona nie było najrozsądniejsze, ponieważ wiemy, że Petyr nie ignoruje takich gróźb.

Arya

Wątek Starkówny rozpoczyna się od spotkania ze starym przyjacielem – Gorącą Bułką. To od niego dowiaduje się, że Boltonowie nie żyją, a w Winterfell zasiada Jon. Informacja ta sprawia, że Arya zmienia cel swojej podróży – po wyjechaniu z karczmy udaje się na północ, a nie do Królewskiej Przystani, jak pierwotnie zamierzała.

W trakcie podróży spotyka watahę wilków, której przewodzi Nymeria – wilkor wygnany przez Aryę w pierwszym sezonie. Dziewczyna próbuje odnowić więź łączącą ją ze zwierzęciem, jednak Nymeria odchodzi. Arya komentuje to słowami “To nie ty”, co jest nawiązaniem do wydarzeń z pierwszego sezonu. To właśnie wtedy Ned Stark i Arya siedzieli razem w Czerwonej Twierdzy, gdy ojciec zaproponował jej, żeby pomyślała o tym, jak szczęśliwa może być w przyszłości – czeka tam na nią małżeństwo i dzieci. Arya, znając siebie, odpowiada Nedowi: “Nie, to nie ja”. W siódmym sezonie scena z Nymerią jest nawiązaniem do tamtej sytuacji. Arya prosi swojego wilkora, żeby poszedł z nią, ale ten odchodzi. Starkówna początkowo jest rozczarowana, ale później zdaje sobie sprawę, że tak jak ona, Nymeria nie powinna być oswojona.

Cytadela

Sam nie ustaje w swych badaniach. Razem z arcymaesterem badają chorego na szarą łuszczycę Joraha Mormonta. Maester informuje rycerza, że nie jest w stanie go wyleczyć, ponieważ choroba zaszła za daleko i daje mu dobę na udanie się w podróż do Valyrii (gdzie żyją kamienni ludzie odizolowani od społeczeństwa). Wypomniał mu również, że nie amputował zakażonej ręki od razu po odkryciu choroby. Z książek wiemy jednak, że ten sposób bywał zawodny:

Karzeł słyszał, że istnieją trzy skuteczne lekarstwa: topór, miecz i tasak. Odrąbanie zaatakowanych kończyn niekiedy powstrzymywało postęp choroby, ale nie zawsze. Wielu ludzi poświęciło jedną rękę albo stopę tylko po to, by się przekonać, że druga również szarzeje.

Sam natknął się wcześniej w księgach na metodę leczenia szarej łuszczycy, jednak jego przełożony nie wydał zgody na zastosowanie jej (ponieważ twórca tego sposobu sam zmarł na tę chorobę). W związku z tym Tarly pod osłoną nocy przybywa do celi Joraha i bez wiedzy maesterów próbuje go wyleczyć. Czy terapia się powiedzie? A może Sam także zarazi się łuszczycą?

Bitwa morska

Ellaria Sand i Żmijowe Bękarcice płyną na statkach żelaznych ludzi do Słonecznej Włóczni – siedziby Martellów z Dorne. Na statkach są także Theon i Yara. W trakcie ich podróży zostają zaatakowani przez Eurona Greyjoya.

Po udanym abordażu toczone są walki, w których atakujący mają znaczną przewagę. Greyjoyowie stojący po stronie nowego króla Żelaznych Wysp wygrywają. Theon ucieka ze statku, nie ulegając prowokacji Eurona, by podjąć walkę i próbować uratować siostrę. Jego ucieczka jest spowodowana także tym, że został on złamany przez Ramsaya Boltona, a bitwa przypomniała mu przeżytą traumę. Dezercja Theona może być uznawana za akt tchórzostwa, jednak nie miał on żadnych szans w starciu ze stryjem i jego ludźmi. Było to więc najbardziej racjonalne wyjście, które pozwoliło mu uniknąć śmierci, a także przekazać Daenerys informacje o ataku. W walce giną Obara i Nymeria Sand, które widzimy powieszone na dziobie jednej z łodzi. Euron więzi Yarę, Ellarię i Tyene, które najprawdopodobniej będą obiecanym przez niego darem dla Cersei. Królowa powinna być zadowolona, ponieważ to właśnie jedna z nich – Ellaria – zabiła jej córkę, Myrcellę.