też mi się wydaje że to będzie Stannis. Chociaż nie jest jasne czy zginął w serialu czy nie

jeyne westerling ;)

W sumie powoli mało już takie newsy mnie obchodzą , od 1999 jestem fanem i powoli zainteresowanie odchodzi w zapomnienie

barristan selmy ?

Wydaje mi się że Stannis wcale nie zginął w serialu, jego wątek urwał się niespodziewanie i nie wiadomo co się zdarzyło tak na prawdę. Sądzę, że Myrcella jest osobą po której możemy się spodziewać czegoś ciekawego. Ci co czytali książki wiedzą co się z nią stało.

Ogólnie to nie podoba mi się to całe gadanie, że "mnóstwo ludzi pluje" itd., bo całe mnóstwo ludzi dalej lubi - i to jest kwestia indywidualnych ocen. To, że można oceniać logiczność posunięć w scenariuszu bez patrzenia z perspektywy wydarzeń w książce jest poza percepcją niektórych fanów sagi książkowej i tyle. I nie, Ola - nie "łykam każdego gówna" szkoda mi na to czasu i życia, oglądam co mi się podoba, a serial nadal mi się podoba i mam nadzieję, że nielogiczność pewnych wydarzeń stanie się logiczna w dalszym rozwoju wydarzeń w kolejnych sezonach.
Ale tak naprawdę nie o tym jest ten post, który komentujemy, bo zauważyłam, że wszyscy wielbiciele sagi Martina nie potrafią się powstrzymać, żeby przy każdej okazji nie zjechać serialu, nawet jeśli komentowany tekst bezpośrednio go nie dotyczy i nie pokazać swojej wyższości - bo czytają grube książki:)
Ja też przeczytałam sagę i stwierdzam, że Geogre R.R. Martin genialnym pisarzem nie jest. Tzn. jest geniuszem, jeśli chodzi o stworzenie świata Westeros, intrygi, postaci, całej historii poprzedzającej wydarzenia dziejące się w sadze - tu chylę czoła. Natomiast jego warsztat pisarski pozostawia wiele do życzenia. Styl jest płaski i nie zróżnicowany osobowościowo - ktoś już o tym pisał, czasem wręcz brzmi dziecinnie (cytowany przeze mnie bolący "brzuszek" Sansy - przypominam sobie właśnie Ucztę dla wron - w 6 sezonie ma być ponoć wątek Żelaznych Wysp). Facet pisze rozwlekle - czasem trzeba przeczytać kilkanaście stron z żenującym opisem odwiedzin gościa u swojej kochanki, żeby na koniec padły dwa ważne zdania, które legitymizują całe zajście jako ważne (tak a propos - opisy poczynań seksualnych są mocniej niż żenujące). Ogólnie niektóre momenty są tak rozwleczone, że człowiek się zastanawia, co autor miał na myśli - ale dzięki temu te książki to grube tomiszcza - Martin chciał przebić Tolkiena pod tym względem i mu się udało. Nie pisze genialnie, nie pisze też beznadziejnie - biorąc wszystko pod uwagę uważam, że Pieśń Lodu i Ognia to zdecydowanie jedna z powieści mojego życia - głównie ze względu na historię, a nie sposób jej opisania.
Podsumowując - post dotyczy "niespodzianki" którą sprawi nam postać żyjąca w książce, a martwa w serialu. Moim zdaniem to zagrywka Martina, żeby zatrzymać czytelników, którzy obejrzą serial i może nie będą chcieli sięgać po książkę, więc to zwyczajnie próba podtrzymania zainteresowania książką, którą męczy od 5 -6 lat. I której, moim zdaniem, i tak nie ukończy, ponieważ coraz bardziej się zapętla, starając się odróżnić ją od serialu.
Szkoda, że odpowiadając mi nikt nie odniósł się do meritum, tylko większość wypowiedzi to było to "plucie" na serial, który jest odrębnym bytem i tak ja go traktuję i dzięki temu dobrze się bawię zarówno przy książce, jak i przy serialu.
Pozdrawiam i życzę więcej pozytywnego myślenia:)