Blackfyre

Ród Blackfyre'ów był odłamem rodu Targaryenów. Założycielem był Daemon Blackfyre, nieślubny syn króla Aegona IV Targaryena oraz Daeny Targaryen. Daemon założył ród po tym, jak jego ojciec zalegitymizował go i dał mu Blacfyre’a - wykuty z valyriańskiej stali rodowy miecz rodu Targaryenów, należący uprzednio do samego Aegona Zdobywycy. Daemon nazwał swój ród na cześć owego oręża, a jego herbem stał się herb Targaryenów z odwróconymi kolorami (czarny smok na czerwonym tle). Bękart Aegona IV otrzymał również ziemie wzdłuż Czarnego Nurtu i prawo do zbudowania na nich własnego zamku. Jednak w 196 roku Po Podboju, Daemon oraz jego sojusznicy i przyjaciele zbuntowali się przeciwko ówczesnemu królowi Daeronowi II Targaryenowi, który był jego przyrodnim bratem. Zwolennicy Blackfyre’a rozgłaszali plotkę, jakoby Daeron nie był prawowitym dziedzicem Aegona, a jedynie bękartem Aemona Smoczego Rycerza. Uważali, że król Aegon, dając miecz Daemonowi, chciał, aby ten zajął jego miejsce. Spowodowało to wojnę znaną jako Pierwszy Bunt Blackfyre'ów. Ostatecznie bunt zakończył się na Polu Czerwonej Trawy, gdzie zginął Daemon wraz z dwoma najstarszymi synami. Pozostali przy życiu synowie Daemona zbiegli do Essos pod opieką jednego z Wielkich Bękartów Aegona i jednego z najzacieklejszych popleczników Daemona - Aegora Riversa zwanego Bittersteele’em. Drugi Bunt Blackfyre'ów miał miejsce w zamku Białe Mury, siedzibie rodowej rodu Butterwellów, gdzie pod przykrywką turnieju zgromadzili się lordowie popierający trzeciego syna Daemona, noszącego to samo imię. Bunt jednak zakończył się, nim zdążył się na dobre rozpocząć, gdyż armia królewska na czele z Bryndenem Riversem, zwanym Bloodravenem, ówczesnym królewskim namiestnikiem, przybyła pod Białe Mury dowiadując się zawczasu o planowanej rebelii. W 219 roku Po Podboju wybuchł Trzeci Bunt Blackfyre'ów, kiedy Aegor Rivers koronował Haegona Blacfyre'a. Bunt ten również zakończył się niepowodzeniem. Zabito Haegona oraz schwytano Aegora Riversa. Ówczesny król Aerys I Targaryen przyznał jednak łaskę Aegorowi i wysłał go statkiem na Mur. Podczas podróży statek został odbity przez zwolenników Blackfyre'ów i Aegor ponownie osiadł w Essos, gdzie koronował najstarszego syna Haegona, nazywając go Daemonem III Blackfyre'm. W 233 roku Po Podboju, po śmierci króla Maekara I, została zwołana Wielka Rada, aby ostatecznie ustalić, kto zostanie dziedzicem Maekara. Wówczas Aenys Blackfyre, przybywający na wygnaniu w Essos, napisał do Królewskiej Przystani, gdyż rościł sobie prawa do Żelaznego Tronu. Ówczesny namiestnik lord Brynden Rivers zaproponował mu przyjazd do Królewskiej Przystani i wzięcie udziału w Wielkiej Radzie. Gdy tylko Aenys przybył, został aresztowany na rozkaz Bloodravena i natychmiast ścięty. Jego głowa została pokazana członkom Wielkiej Rady jako ostrzeżenie. W 236 roku Po Podboju, Daemon III Blackfyre rozpoczął Czwarty Bunt Blackfyre'ów. Pomimo małego wsparcia Blackfyre wraz z armią wylądował na Haku Maseeya i rozpoczął wojnę. W jeden z bitew Lord Dowódca Gwardii Królewskiej, Ser Duncan Wysoki, zabił Daemona III, kończąc rebelię. Aegorowi Riversowi ponownie udało się uciec do Essos. Ostatni bunt Blacfyre'ów miał miejsce w 260 roku Po Podboju. Maelys Blackfyre, zwany Maelysem Monstrualnym, dowódca Złotej Kompanii, połączył swoje siły z kilkoma watażkami z Essos i najechał Stopnie, chcąc stworzyć tam bazę do przyszłej inwazji na Siedem Królestw. Ówczesny król Jaehaerys II wysłał armię, by pokonać buntowników. Maelys został zabity w pojedynku przez ser Barristana Selmy’ego. W ten sposób dynastia Blacfyre'ów w linii męskiej wygasła.