Umieszczenie w „Pierścieniach Władzy” postaci Eärien, siostry Isildura, jest jedną z bardziej kontrowersyjnych zmian, na jakie zdecydowali się twórcy serialu Amazona w stosunku do materiału źródłowego. W kanonie Tolkiena, Elendil posiadał tylko dwóch synów – Isildura i Anáriona. O rodzonej córce żadne teksty napisane przez pisarza nie wspominają. Czy jednak faktycznie siostra Isildura została w serialu umieszczona na siłę, tylko po to, aby wątek Númenoru posiadał więcej postaci kobiecych? Czy może za jej wprowadzeniem kryje się głębsze uzasadnienie?

Postać Eärien, grana przez Emę Horvath, budziła kontrowersje, odkąd pojawiły się pierwsze plotki na temat roli aktorki w serialu. Po pierwsze jest córką Elendila, który w książkach miał tylko synów. Po drugie istniały obawy że może zastąpić w serialu Anáriona. Po trzecie plotki sugerowały, że ma na imię Karyna Carine, co nie brzmi szczególnie númenoryjsko. Ostatecznie obawy o imię okazały się niepotrzebne – postać zwie się Eärien (choć, jeśli wierzyć przeciekom, pierwotnie faktycznie miała nazywać się Carine, ale imię to zostało zmienione w trakcie produkcji). Podobnie obawy o nieobecność Anáriona został rozwiane przez przecieki oraz niedawne wywiady Lloyda Owena (Elendil) dla portali Collider i Screen Rant, w których aktor bardziej lub mniej umyślnie potwierdził, że grana przez niego postać ma trójkę dzieci. Eärien nikogo więc nie zastępuje, jej historia jest jej własną historią. Wciąż jednak pozostaje sam problem jej istnienia jako córki Elendila. Jak się okazuje, może być ona zainspirowana przez postać występującą w jednej z pierwszych wersji historii, którą znamy jako AkallabêthUpadek Númenoru.

Dzięki Christopherowi Tolkienowi, synowi J.R.R. Tolkiena, mamy możliwość poznać nie tylko ostateczną wersję tolkienowskiego legendarium, ale również wiele jego wczesnych, pierwotnych wariantów. Oprócz najbardziej znanych książek takich jak „Silmarillion” czy „Niedokończone opowieści”, Christopher wydał również „Historię Śródziemia” – dwunastotomowy cykl na podstawie zapisków i notatek ojca, który krok po kroku pokazuje, jak tworzony był świat Śródziemia. W tomie piątym, zatytułowanym „The Lost Road and Other Writings” (planowany tytuł polski – „Utracona droga i inne pisma”), możemy odnaleźć tytułową The Lost Road – niedokończoną opowieść o podróżach w czasie, pisaną w latach 30., o której J.R.R. Tolkien wiele lat później, w liście nr 294, pisał:


Moje wysiłki po kilku obiecujących rozdziałach spełzły na niczym: powieść okazała się zbyt okrężną drogą do tego, co naprawdę chciałem stworzyć – nową wersję legendy o Atlantydzie. Scena końcowa przetrwała jako Upadek Numenoru.

J.R.R. Tolkien „Listy”, przekł. Agnieszka Sylwanowicz

The Lost Road można zatem uznać za jedną z pierwszych wersji Akallabêth, czyli historii, której adaptację zobaczymy w „Pierścieniach Władzy”. W związku z tym jaki związek ma The Lost Road z postacią Eärien?

Elendil występuje już w The Lost Road, lecz nie ma tam wzmianki o jego rodzonej córce. Pojawia się natomiast Fíriel – postać, którą teoretycznie można by uznać za jego przybraną córkę. Fíriel była córką Orontora – bliskiego przyjaciela Elendila. W opowieści mieszka ona w domu Elendila, gdyż jej ojciec wyruszył na daleką wyprawę „z której może nigdy nie wrócić, lub wrócić za późno”. Co prawda brzmi to bardziej jak opis czasowej opieki niż uznania Fíriel za córkę, ale możemy domyślać się, że gdyby jej ojciec nie powrócił, a ona umknęłaby wraz z Elendilem do Śródziemia, to przyszły Najwyższy Król Dúnedainów zapewne adoptowałby ją. Możemy się tego jedynie domyślać, gdyż Fíriel i Orontor nie pojawiają się w późniejszych wersjach historii Númenoru – Tolkien z wiadomych tylko sobie powodów zrezygnował z uwzględnienia ich w opowieści. Nie przeszkadzało to jednak Amazonowi w stworzeniu postaci Eärien, którą Fíriel mogła zainspirować.

Jaka zatem może być rola Eärien w serialu? W The Lost Road poznajemy Fíriel, gdy śpiewa ona smutną pieśń o Eru Iluvatarze, pieśń przeciwną pieśniom rozpowszechnianym po Númenorze przez kult Morgotha, któremu przewodzi Sauron. Zakładając że Fíriel w istocie zainspirowała postać Eärien, czy w takim razie serialowa córka Elendila stanie po stronie ojca i braci w szeregach Wiernych, przeciwstawiając się Ludziom Króla, nie uznającym wyższości Iluvatara i Valarów? Wygląda na to, że nie.

Eärien na wiecu Pharazôna
Eärien na wiecu Pharazôna

W teaserze „Pierścieni Władzy” z 14 lipca, możemy na ułamek sekundy zauważyć Eärien, słuchającą na uboczu przemówienia Pharazôna. Córka Isildura uśmiecha się na wiecu przyszłego ostatniego króla Númenoru, który w przyszłości przyjmie Saurona na wyspę, wprowadzi za jego radą kult Morgotha i ostatecznie doprowadzi do upadku królestwa. Wygląda na to, że Eärien nie znajdzie się po stronie Wiernych, a przynajmniej nie na początku. Zamiast Fíriel, inspiracją dla jej charakteru mógł być najprawdopodobniej Herendil z The Lost Road.

W The Lost Road Herendil był synem Elendila, w późniejszych wersjach Akallabêth zastąpionym przez Isildura. Obie postacie różni fundamentalna kwestia: Isildur, jak jego ojciec, pozostał wierny Valarom i elfom, natomiast Herendil dał się zwieść kultowi Morgotha i uwierzył obietnicom Saurona o wybawieniu Númenorejczyków od śmierci. Tolkien nigdy nie dokończył The Lost Road, nie wiemy jaki byłby ostateczny los Herendila, gdyby nie został on na dalszym etapie tworzenia historii zastąpiony Isildurem. W momencie, w którym urywa się opowieść, Herendil postawiony przez Elendila przed wyborem między swym ojcem, a Sauronem, wybiera tego drugiego, sugerując tragiczny finał dla jego postaci.

Jeśli losy Eärien w serialu potoczą się podobnie, to możemy się domyślać że dodanie do rodziny Elendila trzeciego dziecka ma na celu dodanie jej historii tragizmu . Zamiast rodziny zjednoczonej przeciw Sauronowi i Ar-Pharazônowi, zobaczymy ród rozdarty, córkę występującą przeciwko ojcu i braciom, a finalnie być może rodziciela zmuszonego do pozostawienia własnej potomkini na tonącej wyspie. Jeśli ta teoria się sprawdzi, to szykuje się niezły rollercoaster emocji. Parafrazując Ramsaya Snow jeśli liczysz na w pełni szczęśliwe zakończenie, to nie uważałeś.

Źródła: J.R.R. Tolkien „The Lost Road and Other Writings”
J.R.R. Tolkien „Listy”
Collider
Screen Rant