Powstanie Wiary Wojującej

Po śmierci Aegona I Targaryena septoni mieli zastrzeżenia co do ukoronowania Aenysa Targaryena, ponieważ był on owocem kazirodztwa, co z kolei było grzechem w oczach Siedmiu. Kiedy Aenys objął tron, zbrojne ramię Wiary w siedmiu (The Faith Militant – Wiara Wojująca) rozpoczęło powstanie. Król Aenys I okazał się nieskuteczny w sytuacji kryzysu i odpowiedzialność prowadzenia wojny została przekazana na jego przyrodniego brata i następcy, Maegora I, służącego jako namiestnik. Powstanie trwało przez panowanie Aenysa i Maegora, a ostatecznie zostało krwawo stłumione przez tego drugiego, za sprawą czego zyskał on miano „Okrutny”. Po śmierci Maegora w 48 roku, król Jaehaerys I Targaryen przywrócił wiarę w Siedmiu jako oficjalną religię Westeros, przez co zyskał miano "Rozjemcy" (The Conciliator). Jego panowanie było spokojne, zmarł w 103 roku po. P. w niewyjaśnionych okolicznościach.