Rebelia Roberta – Wojna Uzurpatora

Przyczyny buntu: Konflikt rozpoczął się po tym, jak Rhaegar Targaryen porwał Lyannę Stark, która była zaręczona z Robertem. Brandon Stark, brat Neda (Eddarda Starka), udał się do Królewskiej Przystani i wkroczył do Czerwonej Twierdzy, krzycząc do księcia Rhaegara, żeby wyszedł i zaakceptował godną śmierć. Zamiast tego został aresztowany wraz z towarzyszami przez króla Aerysa II za spiskowanie w celu zabicia księcia. Król wezwał ojców więźniów, aby odpowiedzieli za winy synów. Kiedy przybyli, wraz z synami zostali zabici bez procesu. Lord Rickard Stark, który żądał próby walki, został spalony w zbroi. Brandon był zmuszony patrzeć na to okrucieństwo, kiedy sam udusił się w próbie ratowania ojca. Wkrótce potem Szalony Król zażądał głów Eddarda Starka, Roberta i Jona Arryna. Zamiast tego zwołali oni chorągwie w buncie przeciwko Targaryenom. Trzy mniejsze rody (Gradisonowie, Cafferenowie i Fellowie) planowały połączyć siły w Summerhall i uderzyć na Koniec Burzy. Robert dowiedział się o ich planach, zostawił zamek Stannisowi i uderzył na nich pierwszy, pokonując każdą armię z osobna. Po bitwie Robert zdobył poparcie rodów z Krain Burzy, którzy wcześniej mu się sprzeciwiali. Umocnił swoją władzę i udał się na wroga w kierunku Reach. Po bitwie w Summerhall Robert ruszył na Ashford, gdzie czekały na niego siły Randylla Tarlyego. Tarly uderzył na Roberta, który był zmuszony się wycofać. Randyll zabił jednego z lordów Roberta i wysłał jego głowę do Szalonego Króla, a następnie połączył swoje siły z Macem Tyrellem. Wycofanie wojsk Roberta z Krain Burzy otworzyło im drogę do Końca Burzy. Po klęsce w bitwie pod Ashford Robert wyruszył na północ, aby połączyć się z siłami Arrynów, Tullych i Straków. Szczegóły wyprawy nie są znane, ale podczas podróży Robert został ranny i schronił się w Kamiennym Sepcie. Kiedy Jon Connington - nowy namiestnik Aerysa II - okupował miasto, nakazał swoim żołnierzom rozpocząć poszukiwania domostw w poszukiwaniu Roberta. Bitwa przeszła do historii pod nazwą bitwą Dzwonów, ponieważ na początku dzwony w sepcie zaczęły rozbrzmiewać w celu ostrzeżenia mieszkańców i przekonania ich do pozostania w domach. Connington nie znalazł Roberta, a jednocześnie połączone siły Starków i Tullych uderzyły na jego armię. Bitwa toczyła się na ulicach, zaułkach, a nawet dachach budynków. Rebelianci odparli siły namiestnika, który musiał się wycofać, żałując, że nie spalił miasta zamiast szukania Roberta. Jon został wygnany, a jego ziemie zajęto. Porażka w Kamiennym Sepcie uzmysłowiła Aerysowi, że rebelia Roberta stanowi naprawdę duże zagrożenie dla jego władzy. Wojska Roberta połączyły się pod koniec wojny ze wszystkimi sojusznikami i skoncentrowały się niedaleko rzeki Trident. Siły rebeliantów były w stanie zagrozić Królewskiej Przystani, więc Rhaegar Targaryen przejął dowództwo nad armią i wyruszył im naprzeciw. W bitwie zwyciężyły siły rebeliantów, a Robert Baratheon podczas walki zabił swoim młotem bojowym księcia Rhaegara. Po batalii droga do Królewskiej Przystani stała otworem. Robert został ranny, więc dowództwo przejął Eddard Stark. Poprowadził armię królewskim traktem, aby dotrzeć do stolicy przed Lannisterami. Lord Tywin Lannister, który pozostał neutralny do czasu bitwy nad Tridentem, pomaszerował z 12 tysiącami ludzi na Królewską Przystań. Poprosił Aerysa, aby otworzył przed nim bramy. Władca posłuchał jego rady, jednak Tywin odpowiedział złupieniem miasta. Aerys kazał Jaime'emu, aby ten zabił swojego ojca i spalił Królewską Przystań. Zamiast tego młody rycerz zabił własnego króla. Wkrótce potem Tywin rozkazał zabić rodzinę królewską Amory'emu Lorchowi i Górze. Zginął wtedy księżniczka Rhaenys i księżniczka Elia z Dorne. W tym samym czasie Eddard Stark dotarł do miasta. Kiedy wszedł z armią do Czerwonej Twierdzy, zobaczył skutki rzezi przeprowadzonej przez Lannisterów, Jaimego na Żelaznym Tronie i martwego króla pod nim. Po złupieniu Królewskiej Przystani Eddard Stark poprowadził armię na Koniec Burzy – zamek, który był oblegany przez Mace'a Tyrella. Stannis Baratheon bronił go, przymierając głodem, ponieważ Paxter Redwyne ze swoją flotą odciął ich od dostaw jedzenia. Na szczęście Davos Seaworth przemycił do zamku cebulę i ryby, co pozwoliło utrzymać fortecę do czasu przybycia odsieczy. Kiedy tylko Eddard Stark z rebeliantami pojawił się na polu, Mace Tyrell podjął decyzję o kapitulacji. Po odbiciu Końca Burzy Stannis dostał polecenie od Roberta, aby wyruszyc z flotą na Smoczą Skałę i zabić ostatnich potomków smoczej rodziny. Kiedy dotarł do zamku, Daenerys i Viserys byli już w drodze za Wąskie Morze. Udało im się uciec dzięki Willemowi Darry'emu. Eddard wyruszył z sześcioma towarzyszami do Wieży Radości, w której była trzymana Lyanna. Walczył tam z trzema gwardzistami Aerysa. Z siedmioosobowej grupy przetrwał tylko on i Howland Reed. Po zakończeniu rebelii Robert zasiadł na Żelaznym Tronie, poślubił Cersei Lannister i mianował Jona Arryna swoim namiestnikiem. Podarował Renly'emu Koniec Burzy, a Stannisowi Smoczą Skałę (wobec tego, że nie udało mu się zabić Viserysa i Daenerys).